عین چی دلم میخواد هر چی سوشال مدیا دارم از رو گوشیم تا قبل از شروع ترم جدید(یا حتی تا یک هفته بعد از آن) پاک کنم و نرم توشون. ولی متاسفانه نت دارم و صبحا میرم تو تلگرام چیز میز (فقط آهنگه :/) دانلود میکنم و این دلیل مضحکمه واسه نکردن همچین کار زیبایی. و بعد یه موقعی مثل الان که یکم مغزم خسته طوره و دربرابر خوندن کتاب زیبام، کتاب زیبای انگلیسی دیگرم، خوندن ریاضی های زیبا، زدن کد و آلمانی مقاومت می‌کنه در صورتی که واقعا و عمیقأ در اشتباهه، پامیشم میرم تو این سوشال مدیاها و به ملت پیام میدم درحالیکه نمی‌خوام. آقا نمی‌خوام. اصلا چرا باید این کارو بکنم. چه سودی داره؟ چرا همش من پیام بدم اصلا؟ -.-
یه پست پیش‌نویس دارم که باعث میشه یکی از شماره‌های پستام بپره. می‌خواستم ازون پستای بی هدف و بی سر و تهم بنویسم، و یکم مغزمو واستون باز کنم قشنگ بفهمید چقدر مزخرفه ولی اصلا نشد بیشتر از دو خط بنویسم. هیچوقت نمیشه. شونصدتا دلیل مسخره هم همیشه واسش آوردم ولی خب باعث نمیشه که آخرش مثلاً بتونم کامل توضیح بدم. خیلی لعنتیه.
با وجود اینکه مقادیر بسیار زیادی از اهمیت ندادن در وجودم جمع شده، ولی امروز می‌خواستم تو یه گروهی حرف بزنم و توضیح بدم یه چیزو که ملت از اشتباه دربیان، نتونستم. اصن اینقدر قلبم شروع کرد به زدن که گفتم الان سکته میکنم و بی‌خیال این قضیه‌های: نه تو باید حرف بزنی و بری تو اجتماع و خودتو ابراز کنی و اینا شدم. و لعنت به قرنطینه. هرچی ویژگی‌های بد کنار گذاشته بودیم هی پرواز می‌کنن طرفمون. البته نه همشون‌ها، واقعا یه سریاشون قوی‌تر هم شده واسه نجات یافتن :دی
دیگه اینکه کلی حرف دارم ولی کلی حاج میشه ازشون کرد که خوشم نمیاد!
علاوه بر همه اینا یه مشکل جدید هست، البته خیلی وقته هست، ببینید من باور دارم که زیباعم، حالا مدل و اینا که نیستم ولی زشتم نیستم واقعا، آی دون نو، بهرحال حس خوبی دارم به قیافم. بعد ولی وقتی می‌خوام بذارم پروفایلم حس بدی بهم میده. و خب لعنت :| آخه چرا؟ اصن نمیتونم تحمل کنم قیافم رو پروفایلم باشه. دارم از کمبود اعتماد به نفس رنج می‌برم؟ اینم از آثار قرنطینه‌س؟ بهرحال واقعا که. اه :/
دیگه واقعا همین دیگه. باشه برنامه‌هارو پاک نمیکنم ولی تایم میدم وقتایی که نت بی نهایت ندارم، زمان‌دار برم توشون. آی پرامیس مای‌سلف =,)
