یادداشت‌ها و برداشت‌ها

دلم خرده خرده شده بود. پی امش دادم:‌ برایم داستان میخوانی؟ 

میخواستم کمی بیشتر داشته باشمش. میخواستم به یاد بیاورم چگونگی تلفظ کلماتش را...

اما وی طبق معمول همیشگی اش بود. بی خبر از حال من و تماما راحت طلبی و خود دوستی...

نخواند حتی جمله ای را!

من پناه بردم بر پشت بام و رفتم در جای امن همیشگی ام ، خیالم. 

و یعنی مثلا که بیاید پشت در ناز کشد و زنگ زند و من برندارم و...

اما او؟ من؟ خیال خام :)