یادداشت‌ها و برداشت‌ها

هیچوقت ندونستی!

هیچوقت نفهمیدی، چطور دوستت دارم؟ 

راست میگی از اتفاق، تقصیر منه!

هربار تا آخرین حد توانم

از جام چشمانت

نوشیدم و مست شدم...

و تو، خوب شدی و به جهانی رسیدی 

و منِ مست، غیب ماندم پشت جهانت...

هربار! 

پی نوشت: خدا ببخشه منو بابت دیرشدن! ولی زشت بود دعوت رو‌ایگنور کنیم :)