یادداشت‌ها و برداشت‌ها

خب من دلم میخواست راجب تولد نداشتم بنویسم. هیچوقت این کارو نمیکنم البته ولی این دفه خیلی حسش بود. تنها چیزی که جلومو گرفته بود این بود که میخواستم ازش بگذره تا کامنت حاوی "تولدت مبارک" نگیرم. با هرآرزویی یا تاسف واسه ندونستن یا دیر شدن یا هرچی. چون اصلا یکی از دلایلی که میخوام این پستو بذارم اینه که من از اینا بدم میاد. :/

تو زندگی من، تعداد خیلی کمی آدم هستن که من ازشون انتظار دارم (اونم سعی میکنم نداشته باشم، ولی خب :/) تولدمو تبریک بگن. این لیست ثابت نیست. چون بستگی به روابطم داره که ممکنه هرسال تغییر بکنن یا یه رابطه مودی باشه. لایک می اند مای بستی! بنابراین میتونم در کل به جرات بگم آدمایی که انتظار دارم ازشون چیزی بیشتر یه چیز معمولی همیشگی بگن، زیر پنج تاست. به هرحال، این یک دسته از تبریک گویندگانه! 

دسته بعدی دسته ای هستن که ازشون انتظاری ندارم جز اینکه یادشون باشه. همین که بگن "عه فردا تولدته!" و مشابه این، حتی اگه تبریک نگن (کلا ازین جلمه خشک و خالی بدم میاد :| ولی انی وی واسه بعضیا جا داره که تو دسته بعدی جا میگیرن.)، بازم همین که انتظار منو برآورده کردن خوشحالم میکنه. یعنی یادش بوده من دوم اردی‌بهشت به دنیا اومدم!

دسته سوم دسته‌ایَن که فراموش کردم بذارم تو لیست بالایی، یا انتظارم ازشون کمتر بوده و اگه یادشون نبوده طوری نبوده برام، یا با خودم گفتم، چه خوب میشه اگه اینم تبریک بگه ها! :) این مورد کسی بود که واسم نوشته بود تولدت مبارک رو و من چون خوشم نمیاد جواب بدم اینارو دیر سین کردم که دیدم ای دل غافل! ایشون یه ویدئو درست کرده از بچگیمون تا الان با عکسامون و هیچوقت تو زندگیم فکر نمیکردم همچین چیزی اینقدر به دلم بشینه :"))) (من جلوی کسی اینطوری ذوقشو نمیکنم. پس صد درصد که ایشون ولباگ بنده رو ندارن!)

یه دسته دیگه ای هستن که معمولا استوری میذارن. من با خودم میگم، ببین چقد لیم تولدشو تبریک گفتی! این دیگه قطعا سال دیگه تولدتو تبریک نمیگه. حداقل استوری نمیذاره. مطمئن باش! بعد استوری میذاره و من اینطوریم ^_^ او مای گاد! 

و همه این آدما قطعا زیر ده تان. پس بعد از اینا وارد دسته ای میشیم که "ازشون واقعا واقعا انتظاری ندارم!" و حتی ناراحت و عصبی هم میشم وقتی تولدمو تبریک میگن. از امثالهم میتونیم اشاره کنیم به کسی که تو مدرسه به کتفش هم نبود من تولدمه و اصلا باهام حرف نمیزنه، شماره دو کسی که سایه منو با تیر میزنه، شماره سه امثالهم. نگار میگه که بهرحال اونا خوش دلن و فقط میخوان منو خوشحال کنن. ایهاالناس! کسی که از پست ِ کسی یا استوری کسی متوجه میشه من تولدمه و تبریک میگه، کار اشتباهی میکنه. تمام! از کسی که یادش نیست و هرگز هم یادش نبوده انتظاری نمیره. چرا ما باید فکر کنیم هرکسی میفهمیم تولدشه، تبریک بگیم؟ من اصلا حال و حوصله جواب دادن بهشونو ندارم. میدونم بیشعورم، ولی واقعا اینطوریه. و اذیت میشم. تا قبل از نوشتن این پست، احساس میکردم باید یه بازنگری تو روابطم بکنم و کمشون کنم. چون واقعا خسته شده بودم از حجم زیاد ِ تبریکا و پیاما. (اصلا هم زیاد نبودن. هم اینکه از مرز 10 تا آدم یا انتظاراتم یکم بیشتر رد شه، خستم میکنه.) 

ولی واقعا بازنگری در روابط رو نیاز دارم. باید برای اینکه کمتر ازم انرژی بره، یه سریا رو دورشون رو خط بکشم. مخصوصا اونایی که فقط ناراحتم کردن اخیرا!! :| به عنوان یک درونگرای عجیب غریبی که ربات تلقی میشه، واقعا خسته میشم بین یه عالمه آدم، و خب پس حق دارم این کارو بکنم دیگه، ندارم؟ :(

خب از فاز اینا بیایم بیرون. اینقد کار دارم (مثل همیشه :| مثل همه اخیرا. نمیدونم چرا بقیه تو قرنطینه بیکارن یا فان دارن :|؟!) نمیدونم میرسم همشونو انجام بدم یا نه :" از بس به همه راجبش غر زدم خجالت میکشم چیزی ازش بگم دیگه :" :/ آیم سو ساری گایز! 

liebe grüße *--*