یادداشت‌ها و برداشت‌ها

احساس میکنم هر روز وسط هر زنگ تفریح دوست دارم وایسم وسط حیاط و چشمامو ببندم و اروم اشک بریزم و این تو گوشم-ذهنم پلی شه و همش تنها باشم و هیچکس نیاد بغلم کنه یا باهام حرف بزنه و جمیع تنها ها و دردمند ها دورهم جمع نشن و من مث همیشه سکوت کنم و اونا غر بزنن :) 

اینم خوبه...