یادداشت‌ها و برداشت‌ها

امشب به ماه و ستاره ها نگاه کردم. ستاره که نبود. اما ماه پشت ابرها، خودش را نشان میداد. میتوانم ماه را ببینم و به تو فکرنکنم؟ قطعا نه! ماه همیشه یادآور معشوقم بوده است. تو باید میبودی و باهم زیر این آسمان صورتی و سورمه ای میخوابیدیم و تا هروقت میتوانستیم حرف میزدیم! تو باید در روز و شبم میبودی، نه خیالت. تو باید با من حرف میزدی، نه خیالت! تو باید به من حقیقت را نشان میدادی و هزاران چیز را به من میفهماندی! با تو جهان جور دگر بود. باور کن حتی از وقتی خیالت به زندگی ام چسبیده دیگر همه چیز فرق دارد. فکر کن خودت هم باشی! :)