مطمئنی خودت هستی؟

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

جام جهانی چشمات٬ پس از موعد. (به دعوت :) )

هیچوقت ندونستی!

هیچوقت نفهمیدی، چطور دوستت دارم؟ 

راست میگی از اتفاق، تقصیر منه!

هربار تا آخرین حد توانم

از جام چشمانت

نوشیدم و مست شدم...

و تو، خوب شدی و به جهانی رسیدی 

و منِ مست، غیب ماندم پشت جهانت...

هربار! 

پی نوشت: خدا ببخشه منو بابت دیرشدن! ولی زشت بود دعوت رو‌ایگنور کنیم :)

حرفای تکراری؟

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

#غرغریجات!

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

تاثیرات 😐

آقا من کتاب شاهنشاهی رو دیدم، کپشن رو خوندم ک ببینم چیه و اینا.. بعدش خوابیدم. منظورم اینه که خب نه دقیقا بعدش، ولی خب وقتی خوابیدم خواب دیدم که تو کشور یه پسره ای توبالکن رو کشتنش. دلیلش چی بوده؟ دلیلش این بوده که داشته کتاب شاهنشاهی رو میخونده!!

اون از فضای مجازی

اون از مملکت و جامعه و امنیت

واقعا آدم دیگه نمیدونه چیکار کنه :|||

حالا باز من خیلی حساس نیستم. اونا که حساسن چیکار میکنن ناموسا؟ :||

اسکیزوفرنی

دارم فکر میکنم جدا از اینکه لغت جذابیه؛ اسم خوبیه واسه اینکه خودتو صدا کنی و با خودت باهاش حرف بزنی. یه جور آزادی و فهم با هم بهت میده...

پ.ن: فقط به صورت توهین نباید تلفظ شه مثلا 

چرا همه پستام با دارم فکر میکنم شروع میشن واقعن؟

زندگی...

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

هنر، درمان هر درد :)

نشسته ام، جلویم کتاب باز است و میخوانمش، طرف چپم، دوسومش کمد است و روی درهای کمد آینه هایی که هر وقت درشان نگاه میکنم خودم را میبینم که موهایم دقیقا عین انیشتین است! هر روز صبح.. و طرف راستم تماما پنجره است. نور می‌آید و هوای درون اتاق را زنده می‌کند... ازینجا٬ آسمان هم پیداست. و گل‌ها.. گل‌های رنگ به رنگ!

داشتم کتاب را میخواندم.. چه میگفت؟ از گل ارغوان! دقیقا نمی‌دانم که طرح گل ارغوان را می‌گفت٬ روی پردشان یا خود گل ارغوان را؛ اما داشتم فکر میکردم به خانه‌ای که دوست دارم و بی شک همه جا از برگ گل و گیاه٬ سبز است! بگذریم از تمام لاکچری‌های ذهنی پیانو و یک پنجره به روی کل شهر و اتاقی برای کتاب و کتابخوانه به جدا..

نه اصلا شاید خانه ای که من دوست دارم یک خانه چهل متری کوچک است که به خاطر گل‌هایش پرطراوت است... و احتمالا اپارتمانی است! ولی چه اپارتمانی؟ که هرکس وارد میشود از فضایش٬ تعجب می‌کند! و دقیقا در جایی که کتاب میخوانم٬ روی میزم٬ سبز است که به دور پنجره چسبیده و هر روز خدا به من انرژی می‌بخشد! و میتوانم نفس بکشم آنجا٬ من! با تمام چیزهای حیاتی لازمه...

یا اینکه نه٬ چه اصراری بر وجود میز است؟ کنار پنجره‌ی سفید ِ درور سبز٬ یک جایی برای نشستن هست... آنجا کتاب میخوانم؛ پشت میز٬ درس :) 

(تمام خیالات در ۵ثانیه!) و در نهایت به این نتیجه رسیدم که حالا که نمیتوانم به آنچه که میخواهم برسم٬ پس چرا نباید حداقل بتوانم آن را بکشم؟ کااااش آنقدر می‌توانستم خوب بکشم٬ که میتوانستم خیالاتم را رسم کنم )): 

پ.ن: گریه هم بر هردرد بی درمان دواست٬ ولی غیرازاینه که گریه کردنم هنره؟!

جهان سومی؟

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

کتاب هایی که خواندیم...

امروز چیزی مرا از خواندن کتاب جدیدم، یعنی سال بلوا باز میداشت. نه ترس از امتحان ادبیات بود، نه افکار مشوشی که بخواهد صبح تا شبم را درگیر کند و نه حتی صدای چک چک آبی که به خاطر آب دادن مامان به گلها از نورگیر می آمد. دقیقا همان نورگیری که پنجره اش روبرویم است و هر روز خورشید از این پنجره ی قدی چشمم را میزند، اگر که زیاد بخوابم!

یک صفحه و نیم که چیزی نیست ولی بگذارید بگویم که یکبار ازخواندنش خسته شده ام و داشتم فکرمیکردم آن زمان فقط به فکر "خواندن کتاب" بودم و نه چیز دیگری...! این بار خرم و خشنود احساس میکردم که واقعا میخواهم داستان هارا بفهمم و از اینکه ممکن است با این احساس چه حجمی از کتاب هارا تمام کنم واقعا ذوق کردم اما بعد یک فکر دیگر حمله کرد بر مبنای اینکه: توکه کتاب هایت را فراموش میکنی؟ یادم افتاد به کتاب ِ "ورونیکا تصمیم میگیرد بمیرد" که جیبی بود و اولین کتابی بود که از پائولو کوئیلو یِ عزیز خواندم و دیدم جز روند داستان چیزی یادم نیست که میشود در سه جمله آن را خلاصه کرد! راستش الان که دارم مینویسم میبینم که بیشتر به یاد می آورم ولی همین بود دیگر، ترس فراموش کردنشان؛ درحالی که نمیخواهم! تصورکنید کتاب هایی که میخوانید را تکه تکه جملاتی که از آن دوست دارید را به جای نوشتن به خاطر بسپارید وآه خدای من چند درصد از لحظات زندگیتان آن را به خاطر خواهید آورد و باعث میشود که چقدر عاقلانه تر و روشن تر به "قضیه" فکرکنید ودر باب آن عمل کنید! :)

البته میدانم که خواندن کتاب خود به خود روی مغز و زندگی تاثیر میگذارد؛ ولی واقعا دوست دارم جزجز آن را به یاد آورم :) که هر کتابی که خواندم چه بود؟ چه کسی بود؟ چه شد؟ مترجمش چه کسی بود؟ و...

 خوشبختانه اسم هایشان به سرعت اسم فیلم ها و صد البته بدتر از آنها رمان های مجازی، از بین نمیرود... :)

پ.ن : چه دلیلی دارد که همه رشته ها را از ادبیات متنفر کنید؟ چرا من ِ ریاضی ِ نفهم باید ادبیات بخوانم و از آن متنفر باشم؟ باور کنید دانستن آرایه ها و فلان و بهمان در زندگی یک مهندس تاثیری ندارد. شاید باید کتاب میبود و از شعرهایش لذت میبردیم و با ادبیات آشنا میشدیم، با یک حالت ساده و لذت بخش... ادبیات را جهنم کرده اید برایمان -.-

پ.ن : واقعا بیان چه اصراری داره برای عنوان؟