۲۴۹
یک سری انسان ها نیز وجود دارند که اصلا و ابدا انسانهایی مستقل نمیباشند. آنها کله سحر اینترنت میخواهند و می آیند روی کاغذهای کف اتاق شما راه میروند... نه یک بار و نه دو بار. در میانه راه نیز لامپ اتاق را روشن میکنند و مودم را میگیرند جلوی چشمتان، در فاصله ۵ سانیمتری و میگویند: "این کده پشتشو میخواد من چشمام نمیبینه ببین چیه؟"
یک. خب بابا کور شدیم اون لامپو خاموش کن.
دو. مستقل بودن ازین لحاظ که نفهمیده گوشیشو بیاره باهاش عکس بگیره از رو مودم (البته گفت خب گوشیم تو شارژه ولی واتس د ربط؟ ون یو نید ایت، یو یوز ایت!)
سه. آخه کی ساعت شش صبح اینترنت میخواد بعد بیدار میکنه شمارو بخاطرش؟ /: قحطی نت بوده این چند روز البته!
چهار. حالا منی که ۸ کلاس آنلاین دارم و اینترنتو به صورتی داغون کرده که فقط چراغ روشن خاموشش روشن میمونه، چه باید کرد؟ کی حال داره وقتی درسای کلاسو نخوندی، بری به مودم ور بری؟
پنج. ولی ناموسا من دلم میخواست خودم بیدار شم نه اینطوری :" هرچند خب قطعا تقریبا بیدار بودم که همه اینارو فهمیدم ولی خب.
شش. این قضیه راه رفتن روی کاغذا که صداشم اومد شدیدن رو مخمه ها. سر این اشک ریزان تصور کنید مرا!
نمیدونم چرا حس میکنم گزینه هایی از غر یادم رفته !!! /:
خوابگاس دیگه