یادداشت‌ها و برداشت‌ها

1 - پست قبلی، خیلی حال داد. دلم میخواد هرچند وقت یکبار (مثلا واسه اینکه متعادل باشه، سالی یه بار، شیش ماه یه بار) ازین پستا بذارم باهم صحبت کنیم. البته تا قبلش من فکرمیکردم هیچکسی پستا رو نمیخونه و اینا، الان دیدم یکی دو نفر هستیم :دی و من ازین بابت که کمیم، خوشحالم. واقعا میگم. یعنی مثلا این وبلاگای با کامنت‌های بی مفهوم ِ تکراری رو اصلا دوست ندارم. آی لاو ایت به‌هرحال. :))

میریم ادامه!

2 - یه حسی دارم که از آدما خسته شدم. از آدمای دورم! اینستا رو که خیلی وقت بود همش بهونه میاوردم و چند روز اخیر اصلا نرفته بودم توش یا رفته بودم و زود اومده بودم بیرون، دی اکتیو کردم. واقعا چیه اینستاگرام. :| من الان میرم توش حوصلم سر میره واقعا :| حالا نمیگم چیز مفید نداره، ولی واقعا چرت و پرته. ایح :| از تلگرامم خسته شدم. واتساپمم معمولا خبری توش نیست. اگه دانشگاه و اخبار دانشگاه نبود، تلگرامم پاک میکردم و یکی دو ماه خودم بودم و خودم و زندگی، قشنگ برنامه ریزی میکردم، به کار و زندگیم میرسیدم، و با کسیم صحبت نمیکردم. آنلاین بودن کسیو نمیدیدم (هرچند واسه همه به جز مثلا، 10 نفر اینا رسنتلیه. ناگفته نماند اونایی که رسنتلی (ریسنتلی!؟) بودن نیز براشون برنداشتم (چون بی معنیه))، ولی بهرحال دیدن آنلاین بودن آدما رو مخمه. اصلا الان همه چیز رو مخمه.

الان دارم فکرمیکنم چرا زیاد حرف زدم. چرا، درونگرا نبودم. چرا! خودم نبودم. چرا! چرا هی حرف میزنم؟ چرا ساکت نمیشم؟ وقتی ساکتم حالم خوبه، وقتی نظر نمیدم حالم خوبه، پس واسه چی از لاکم میام بیرون؟ واسه هیچی؟

اه :|

دلم میخواد الان بشینم فیلم ببینم. از دیشب دلم میخواست حقیقتا، ولی خب میترسم یه فیلمی ببینم و حال نده و نمیخوام. دوست دارم لذت ببرم :" بعد تازه سریال رو به فیلم ترجیح میدم. نمیدونم چیکار کنم. اینقد خودمو درگیر میکنم تهشم هیچی :| هنوز فیلم ندیدم. بیش از 12 ساعت گذشته و من هنوز نتونستم تصمیم بگیرم چی میخوام ببینم. یعنی چی آخه :|

یادتونه تو پستای قبل نوشته بودم این هفته هم سنگینه و این حرفا؟ خب این دو هفته تموم شد. این هفته در حالی شروع میشه که من آزادم، کاری ندارم و دور همیم. کارای کمی دارم یعنی. وحشتناک نیست. چیزی تو ذهنم نیست که بخوام انجامش بدم. و به ذهنمم نمیاد که حالا ازین هفته استفاده کنم. این هفته استراحت و بریز بپاشه.

البته کاش اتاقمو مرتب میکردم. دیگه داره دیوونم میکنه. ولی حالشو ندارم :|

دارم "از دو که حرف میزنم، از چه حرف میزنم" هاروکی موراکامی رو میخونم، اصلا ده درصدشو خوندم، ولی خیلی زیباست. واقعا زیباست. 

البته کتاب قبلِ قبلی، مونده. جهانهای موازی. دست و دلم به خوندنش نمیره. ولی نیمه بودنش رو مخمه. اه. :| از یه طرف میگم خودتو مجبور نکن، از طرفی میگم این میمونه ها! بخون تموم شه بره. حالا اون وسطا یادمه میخواستم دوباره بخونمش که درست بفهمم :|

بحث دوباره شد.

سریال Dark و Stranger Things دوتا سریال از Netflix هستند که به نظر من اصلا چی بگم... هیچی ندارم بگم. اینقدر که من ازینا لذت بردم. تازه از بابت دارک خیلی خوشحال بودم که آره، چه خوب که دوستش دارم و میتونم 100 بار ببینمش و باهاش آلمانیمو قوی کنم. ولی در عوض هر بار به دوباره دیدنش فک میکنم پشیمون میشم و میگم چرا تباه بازی درمیاری :| برو یه چیز دیگه ببین. بعد دوباره میگم نه، ببین، من میخوام دیالوگاشو یاد بگیرم و ساختار جملات و لغاتشو. بعد دوباره میگم میخوای با زیرنویس آلمانی ببینی؟ خب هیچی نمیفهمی که. میخوای اینقد با فارسی ببینیش که حفظ شی دیالوگارو و بعد با آلمانیش ببینی و یاد بگیری؟ جوابی در برابر این ندارم و صرفا مقاومته. به هرحال دلم یه چیزی مثل اینا میخواد که اینقد لذت بخش باشه واسم، و میترسم چیزیو شروع کنم به دیدن که اینا نباشه. 

ناگفته نماند چند روز متوالیه که دارم تیتراژ ابتدایی (چی بهش میگن؟) Dark رو دائما، Over and Over گوش میدم. اینقد که واسه آروم کردن خودمم ازش استفاده میکنم. وقتی امتحان دیفرانسیل داشتم پلی کردمش که از استرسم کم بشه و شد. خیلی دوسش دارم خلاصه. مال Stranger Things رو هم دوست دارما! ولی اینو بیشتر دوست دارم. جفتشونو خیلی دوست دارم خلاصه.

من برم یه سریالو شروع کنم دیدن. 

++ وااااقعا از آدما خسته شدم. ++ از کسی که نیستم همینطور. (چقد راجب این بگم من. چقدر غر بزنم. کی میای پس! خستم کردی :()