سفرنامه - دبی - شب سوم و چهارم
همچنان مینویسم که باشه. سعی میکنم تمام جزئیات رو به یاد بیارم... چون احساس میکنم بعدا که بخونم شاید یادم نباشه و به یاد آوردنش یحتمل میتونه حاوی ِ احساس ِ شیرینی باشه. جدی کاش حالشو داشتم هر شب مینوشتم و زیباتر میشد!
روز سوم راه افتادیم و رفتیم سمت ِ جایی که بازار عمده فروشا بود. به قولی در و دهات :دی بازم نمیتونستیم چیزی بخریم! ولی خب بهتر بود و یکم چیز میز خریدیم! :) ابتدای بازار هم یه سری طلا فروشا هستن که هندی هستن و خیلی جالبن. مردم وایمیسن عکس بگیرن ولی من چون کلا از جواهرات خوشم نمیاد عکس هم نگرفتم :/ اونجا خیلی فارسی بلد بودن. وقتی میدیدنمون حتی قیمتارو هم به فارسی میگفتن و میگفتن جنسش خوبه و خیلی خوبه و اینا :) با لهجه های جذاب :دی اینا نشون دهنده ی این بود که چقدرر ایرانی میرفته اونجا که یاد گرفتن اینا فارسی رو! اونجا یه خانومه ای هم از قیافه من خوشش اومده بود میگفت قشنگی چون تو قشنگی به جا 90 درهم 80 تا بدین. بعد به جای 12 تا هم گفت باشه 6 تا ببرین به 40 درهم :))) خیلی باحال بود. ولی بابام رفت سو استفاده ابزاری ازم بکنه بیشتر تخفیف بگیره اینقد ناراحت شد که نگو! با فروشنده هایی که انگلیسی بلد نبودن نیز رو در رو شدیم و من: اینا چه جوری چیز میز میفروشن پس!؟ اینجا چون سرپوشیده نبود یکم گرم بود! و یه چیز دیگه هم شما تصور کنین سه تا جوراب بهم وصله میده ده درهم، میشد سی و شیش هزار تومن! بعد ما میگفتیم گرونه از دکانشون بیرونمون میکردن و اینقدر بد نگامون میکردن وقتی یهو میگفتیم گرونه! و کلا مایه آبرو ریزی دیگه...! همچنان لعنت به مملکت :)
بعد از ظهر هم رفتیم دی تو دی. خلاصتا جای چرتی بود. و مام رفتیم که ببینیم چه جای چرتیه و تبلیغ میکنن آدم میگه ابولفضل :/
صبح روز بعد رفتیم آتلانتیس. هتل پنج ستاره ی خفنی که روی نخل قرار داره که بهش میگن پالم بیچ ِ جمیرا! و خب وقتی با مونوریل از وسطش رد میشین چیزی جز یه تیکه خاک یه تیکه آب مشخص نیست. و هتل؟ خب ما رفتیم تو لابی و من حواسم نبود لابیه تا اینکه خواستیم بریم و مامانم گفت این لابیش بود. :/ بیخیال اینکه شبیه پاساژ بود(که البته مثلا مایو داشت دو میلیون تومن :)))، آکواریوم آخه؟ پارک آبی رایگان؟ :/ کام آن :| و خب آدمایی هم که تو هتل بودن خیلی خفن بودن و اینا! و خیلی خارجی بودن اصلا :( لعنت به این زندگی!
مونوریل نیز بد نبود، جذاب بود. تو راه برگشت کنار یه سری ویتنامی نشسته بودن مامانم اینا و در نهایت از زبونشون پاشیده بودن و ویتنامی ها هم به مامانم که بهشون میخندیده میخندیدن! و حتی فیلم گرفتن ازش :))
بعد از ظهر هم(بعد از آتلانتیس مستقیم!) رفتیم ابن بتونه و خب اونجا نماد همه کشورا بود و زیبایی هم به این بود که سقف رو یه جوری کرده بودن که شبیه آسمون بود و نور هم مثلا یه جوری گرگ و میش طورانه بود اصلا :))) ناهار نخورده بودیم اون روز هنوز. و وقتی اومدیم با مترو بریم مترو یه جا متوقف شد و بعدش با اتوبوس رایگان بردنمون دم در ابن بتوته. هنوزم نفهمیدم مترو چش بود که نتونست مارو ببره :| خلاصه برای خوردن ناهار مجبور شدیم بریم تو نمازخونه هاشون. و خیلی سرد بود. حتی شاید سرد تر از نمازخونه دبی مال! و اینقدر آدمای سنی از مصر میومدن نماز میخوندن که لعنت! و خب همه نماز میخوندن، همه جا تمیز، ما هم گشنه، رفتیم نون با تن ماهی خوردیم :| یکم ضایع بود ولی خب خداروشکر کسی بهمون چیزی نگفت...! بعدم از بس سرد بود نمیشد بمونی اونجا!! خلاصه یکم تاب خوردیم خسته شدیم و این ور اون ور رو دیدیم و یحتمل حس وطن دوستیم میگفت ایران از بقیه جاها زیباتره. البته مصر هم زیبا بود ولی خب!
ایران: (البته ایران رو ننوشته بودن ایران لعنتیا، و نوشته بودن فارس :|)
چین:
مصر:
در کل به نظرم اینا زیباترین هاشون بودن که با یه سرچ ساده میتونین بقیشونو هم ببینین. هند هم ازش فقط یه فیل فهمیدم من. :/ بقیشونم تغییر زیبایی حس نکردم! :/
